فهرست مطالب

مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال پانزدهم شماره 4 (پیاپی 67، فروردین و اردیبهشت 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/02/30
  • تعداد عناوین: 7
|
  • عصمت مسیبی*، مریم شریفی، احمد عابدی صفحات 201-216
    مقدمه
    دیابت بیماری مزمن و شایعی است که در سال های اخیر به دلیل تغییر سبک زندگی، عدم تحرک و چاقی متعاقب آن، افزایش چشم گیری داشته است. این افزایش شیوع در دیابت، انجام مداخلات متعدد و پراکنده توسط متخصصین و مراقبین سلامت را به منظور کنترل و تنظیم قندخون و عوامل تاثیرگذار بر آن به دنبال داشته است. هدف از پژوهش حاضر جمع آوری و ترکیب نتایج این مداخلات، در دو زمینه روانشناختی و ورزشی و تعیین اثربخشی آن ها بر کنترل میزان هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) در بیماران مبتلا به دیابت در قالب روش فراتحلیل می باشد.
    روش ها
    جهت انجام این مطالعه، از بین پژوهش های متعدد مربوط، 38 پژوهش (19مداخله ورزشی و19 مداخله روانشناختی) که از لحاظ روش شناختی مورد قبول بودند انتخاب شدند و فراتحلیل بر روی آن ها انجام گرفت. این پژوهش مبتنی بر 38 اندازه اثر می باشد و ابزار استفاده شده چک لیست فراتحلیل بوده است.
    یافته ها
    یافته های پژوهش نشان داد که میزان اندازه اثر مداخلات و آموزش های روانشناختی بر کنترل میزان قند خون پایدار 67/0 (00001/0>p) و اندازه اثر مداخلات و آموزش های ورزشی 79/0 (00001/0>p) می باشد.
    نتیجه گیری
    اگرچه طبق جدول کوهن، اندازه اثرهای به دست آمده برای اثربخشی مداخلات روانشناختی و ورزشی، هر دو در سطح متوسط می باشد، با این حال میزان اثربخشی مداخلات ورزشی بالاتر از مداخلات روانشناختی به دست آمده است.
    کلیدواژگان: دیابت، فراتحلیل، مداخلات روانشناختی، مداخلات ورزشی، هموگلوبین گلیکوزیله
  • کوروش سایه میری، عباس شیخی، فرقان ربیعی فخر، علیرضا یادگارآزادی، میلاد اعظمی* صفحات 217-224
    مقدمه
    بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی هستد. شیوع افسردگی در نتایج مطالعات ایرانی، متفاوت می باشد لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع افسردگی در بیماران دیابت نوع دو ایران به روش متاآنالیز انجام شده است.
    روش ها
    مطالعه حاضر براساس بیانیه ی PRISMA برای مطالعات مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. دو نفر از پژوهشگران به صورت مستقل از هم با استفاده از کلید واژه های استاندارد فارسی و انگلیسی بانک های اطلاعاتی داخلی و بین المللی Scopus، PubMed، Sciencedirect، Cochrane، Embase، Web of Science، Springer، Online Library Wiley و همچنین موتورجستجوی Google Scholar را بدون محدویت زمانی تا آذر ماه سال 1394 جستجو کردند. داده های با استفاده از مدل اثرات تصادفی و نرم افزار Stata Ver.11.1 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    در 16 مطالعه واجد شرایط با حجم نمونه 3284 نفر و میانگین سنی 6/48 سال بررسی قرار گرفت. شیوع افسردگی در بیماران دیابتی نوع دو ایران 8/54% ) فاصله اطمینان 95%: 1/66-5/43 ( برآورد گردید. این میزان در جنس مرد و زن به ترتیب 2/32%) فاصله اطمینان 95%: 1/48-3/16 ( و 60% ) فاصله اطمینان 95%: 7/73-4/46 ( محاسبه شد. بیشترین شیوع افسردگی مربوط به مرکز کشور (60%) و کمترین این میزان در غرب کشور (38%) بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به شیوع بالای افسردگی در بیماران دیابتی نوع دو ایران، اجرای برنامه غربال گری از نظر اختلالات روانی به ویژه افسردگی و هم چنین انجام مشاوره روانپزشکی به صورت روتین جهت تشخیص و درمان افسردگی در این بیماران ضروری به نظر می رسد.
    کلیدواژگان: شیوع، افسردگی، دیابت، مرور سیستماتیک، متاآنالیز، ایران
  • حامد مهدی زاده، علیرضا براآنی* صفحات 225-236
    مقدمه
    ارائه خدمات مراقبتی و بهداشتی افراد مبتلا به بیماری دیابت اطلاعات مفیدی ایجاد می کند که از این اطلاعات می توان برای شناسایی، درمان، مراقبت های بعدی و حتی پیشگیری از بیماری دیابت استفاده نمود. از طرفی کاوش و بررسی حجم زیادی از این اطلاعات، نیازمند استفاده از روش های موثر و کارآمدی برای یافتن الگوهای مربوط در این اطلاعات می باشد که استفاده از تکنیک های مختلف داده کاوی به خصوص دسته بندی و الگوهای تکرار شونده می تواند کمک شایانی در این زمینه باشد.
    روش ها
    پایگاه های اطلاعاتیScholar، Science Direct Google Scopus، Pubmed، با هدف یافتن مقالات، جستجو و مقالات انگلیسی منتشر شده در سال های 2005 تا 2015 مورد بررسی قرار گرفتند. مقالات به دست آمده از نظر جمعیت مورد مطالعه، مجموعه داده های مورد استفاده و روش های داده کاوی ارزیابی شدند.
    یافته ها
    از میان 2144 مقاله به دست آمده در جستجوی اولیه، تعداد 38 مقاله مرتبط با موضوع مطالعه، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان می دهد که الگوریتم های خوشه بندی، قوانین انجمنی و هوش مصنوعی از پرکاربردترین تکنیک های داده کاوی می باشند که برای تشخیص و پیش بینی احتمال ابتلا به بیماری دیابت با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته اند.
    نتیجه گیری
    پیاده سازی روشی که بتواند امکان ابتلا یا عدم ابتلای افراد به دیابت را مشخص کند، گام مهمی در کنترل بیماری دیابت خواهد بود. با توجه به مطالعات انجام شده، داده کاوی می تواند به عنوان روشی موثر در پیشگیری، درمان و کشف ارتباط بین بیماری دیابت و عوامل خطر آن، موجب پیشرفت های قابل توجه در حوزه تحقیقات دیابت و ارائه مراقبت های بهداشتی بهتر برای این گروه از بیماران باشد.
    کلیدواژگان: داده کاوی بالینی، داده کاوی دیابت، دیابت
  • موسی خلفی*، علی اصغر رواسی، فاطمه شب خیز، محمد مرادی، یاشار زارعی صفحات 237-246
    مقدمه
    ایرزین به عنوان مایوکاینی ترشح شده با فعالیت ورزشی شناخته شده است که نقش مهمی در متابولیسم انرژی و تنظیم بیماری های متابولیک مانند دیابت ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر سطوح ایرزین سرم و پروتئین جداکننده -1 (UCP-1) چربی زیرپوستی در رت های نر دیابتی است.
    روش ها
    پژوهش حاضر، تجربی با طرح پس آزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه 29 سر رت نر دیابتی (12 هفته سن و با وزن 220-240 گرم) به 5 گروه: بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا (HIIE0، HIIE2)، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط(MICE0، MICE2) و کنترل (C) تقسیم شدند. هر دو گروه MICE با شدت 65-60% حداکثر اکسیژن مصرفی به مدت 40 دقیقه و هر دو گروه HIIE با شدت 90-95% حداکثر اکسیژن مصرفی در12 تناوب 1 دقیقه ای با فواصل استراحتی 1 دقیقه ای به فعالیت روی نوار گردان پرداختند. از روش ELISA برای اندازه گیری ایرزین سرم و UCP-1 چربی زیرپوستی استفاده گردید. از آزمون ANOVA و تست تعقیبی توکی برای تحلیل داده ها استفاده و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    تحلیل داده ها نشان داد، سطوح ایرزین سرم در گروه HIIE0 و UCP-1 چربی زیرپوستی در گروه HIIE2 نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشتند (05/0P≤). با این حال، بین دیگر گروه های تحقیق تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P>).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد، فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا نسبت به فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط نقش بارزتری در تغییرات معنی دار سطوح سرمی ایرزین و UCP-1چربی زیرپوستی در رت های دیابتی داشته باشد.
    کلیدواژگان: فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا، فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط، ایرزین، پروتئین جداکننده، 1، دیابت
  • سیده ساحره قریشی، سجاد احمدی زاد*، داریوش شیخ السلامی وطنی، فرهاد آذری صفحات 247-257
    مقدمه
    هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر جنسیت بر غلظت گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در پاسخ به فعالیت حاد استقامتی و دوره های ریکاوری متعاقب آن در افراد سالم بود.
    روش ها
    هشت زن و هفت مرد 30-20 ساله (سن زنان 50/1±37/22 و مردان 27/1±42/23 سال، وزن زنان 14/8±50/55 و مردان 16/15±85/79 کیلوگرم، قد زنان 18/4±12/160 و مردان 57/6±71/179 سانتی متر) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت نمودند. آزمودنی ها دو جلسه فعالیت و کنترل را طی دو هفته متوالی اجرا نمودند. ترتیب اجرای جلسات به صورت تصادفی برای هر شخص تعیین شده بود. برنامه ورزشی شامل 45 دقیقه فعالیت حاد استقامتی با شدت 75 درصد ضربان قلب بیشینه بر روی تردمیل بود و متعاقب آن آزمودنی یک ساعت ریکاوری در حالت نشسته داشت. چهار نمونه خونی (6 میلی لیتر) به ترتیب قبل و بلافاصله بعد از فعالیت، همچنین 1 و 24 ساعت بعد از فعالیت جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس دو طرفه مکرر استفاده شد.
    یافته ها
    بدون در نظر گرفتن جنسیت آزمودنی ها، اثر فعالیت و ریکاوری بر غلظت انسولین و شاخص مقاومت به انسولین معنی دار بود (05/0p<) ولی برای گلوکز معنی دار نبود. همچنین هنگامی که داده ها با استفاده از تغییرات حجم پلاسما تصحیح گردیدند، نتایج مشابهی برای انسولین مشاهده گردید. اگر چه تغییرات فاکتورها در جلسه فعالیت در مردان نسبت به زنان بیشتر بود، اما جنسیت بر پاسخ تمامی فاکتورها (گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین) به فعالیت حاد استقامتی تاثیر معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    فعالیت حاد استقامتی و ریکاوری موجب تغییر شاخص مقاومت به انسولین می شود اما این تغییرات وابسته به جنسیت نمی باشد.
    کلیدواژگان: دویدن روی تردمیل، زنان، مردان، مقاومت به انسولین، انسولین، گلوکز
  • زهرا جعفری، ندا مهرداد، فرشاد شریفی، حمید حقانی، صغری نیکپور صفحات 258-266
    مقدمه
    شیوع دیابت با افزایش سن افزایش می یابد. به علل مختلفی بروز زمین خوردن در سالمندان مبتلا به دیابت بیشتر است. این مطالعه به منظور تعیین عوامل مرتبط با زمین خوردن در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شده است.
    روش ها
    مطالعه از نوع مورد - شاهدی بر روی 160 سالمند (80 نفر گروه مورد-80 نفر گروه شاهد) 60 سال به بالا مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش مستمر انجام شد. گروه مورد سابقه زمین خوردن در طی یک سال قبل را داشتند و گروه شاهد سابقه زمین خوردن در طی یک سال قبل را نداشتند. پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک و عوامل مرتبط با زمین خوردن استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل، کای دو و رگرسیون لوجستیک تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    نتایج تحقیق نشان دادند که عوامل افت فشار خون وضعیتی (02/0P=)، سرگیجه (05/0P=)، بی اختیاری مدفوع (01/0P<)، اختلال شنوایی (01/0P<)، اختلال بینایی (01/0P<)، درد اندام های تحتانی (027/0P=)، مصرف داروهای ضد انعقاد خون (017/0P=) با زمین خوردن ارتباط معناداری داشتند.
    نتیجه گیری
    نتایج رگرسیون لوجستیک چند متغیره مشخص کردکه عوامل بی اختیاری مدفوع و اختلال شنوایی با خطر زمین خوردن در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو همراه است. توجهات لازم جهت پیشگیری از زمین خوردن باید در برنامه مراقبین از این گروه از سالمندان گنجانده شود.
    کلیدواژگان: سالمندان، دیابت نوع دو، زمین خوردن
  • مریم پیمانی، کاملیا رامبد، ربابه قدسی، انسیه نسلی اصفهانی* صفحات 267-276
    مقدمه
    هدف از این مطالعه بررسی میزان کارایی سرویس پیام کوتاه (SMS) تلفن همراه جهت آموزش حوزه های اصلی مهارت های خودمراقبتی دیابت بود. همچنین این موضوع مورد بررسی قرار گرفت که آیا ارسال پیام های آموزشی هدفمند بر اساس نیازهای فردی بیمار، موثرتر از ارسال پیام های آموزشی عمومی است یا خیر.
    روش ها
    150 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو به طور تصادفی در سه گروه تقسیم شدند: گروه پیامک هدفمند، گروه پیامک غیر هدفمند و گروه کنترل. پارامترهای بیوشیمیایی شامل HbA1c ،FBS و پروفایل های لیپید در هر سه گروه در زمان شروع مطالعه (میزان پایه) و 12 هفته بعد از مداخله اندازه گیری شدند. علاوه بر این، پرسشنامه خودمراقبتی (SCI)، پرسشنامه سنجش خودکارآمدی مدیریت دیابت (DMSES) و پرسشنامه بررسی موانع خودمراقبتی دیابت برای سالمندان (DSCB-OA) تکمیل شدند. در گروه پیامک هدفمند، 75 درصد از پیام ها بر اساس دو تا از موانع عمده پایبندی به خودمراقبتی که توسط هر بیمار در پرسشنامه ذکر شده بود تنظیم و فرستاده شد. لیکن در گروه پیامک غیر هدفمند پیام ها به صورت تصادفی انتخاب و برای هر بیمار فرستاده شد.
    یافته ها
    بعد از 12 هفته، اگرچه مقدار HbA1c تغییر معناداری نداشت لیکن کاهش قابل توجهی در مقادیر FBS و میانگین نمایه توده بدنی در هر دو گروه مداخله مشاهده شد. میانگین نمرات خودمراقبتی به طور معناداری افزایش و میانگین نمرات خودکارآمدی و موانع خودمراقبتی در هر دو گروه مداخله به میزان قابل ملاحظه ای کاهش یافت (001/0P<)، حال آنکه در گروه کنترل نتایج معکوس بود.
    نتیجه گیری
    ارسال پیام کوتاه به عنوان رسانه ای برای آموزش بیمار در کنار درمان متداول دیابت نه تنها می تواند کنترل گلیسمیک را بهبود بخشد بلکه همچنین می تواند اثرات مطلوبی بر سایر ابعاد خودمراقبتی دیابت به جا گذارد. بر طبق یافته های این مطالعه، ارسال پیامک آموزشی عمومی به طور مرتب و در یک زمان مشخص برای بیماران، به همان اندازه ارسال پیامک های آموزشی انفرادی و هدفمند موثر می باشند.
    کلیدواژگان: دیابت، خودمراقبتی، آموزش، تلفن همراه، پیام متنی
|
  • Esmat Mosayebi*, Maryam Sharifi, Ahmad Abedi Pages 201-216
    Background
    Diabetes is a chronic and prevalent disease. In recent years, its prevalence has increased because of lifestyle changes, immobility and subsequent obesity. The increase in diabetes prevalence has provoked multiple and scattered interventions by specialists and health care providers in order to control and regulate blood sugar and its related factors. The purpose of this study was to collect and integrate the results of these interventions in two fields of psychological and sport interventions and to investigate the impact of them on control of Glycosylated haemoglonin (HbA1c) in patients with diabetes by meta-analysis method.
    Methods
    For this purpose 38 acceptable studies (19 sport interventions and 19 psychological interventions), in terms of methodology, were selected and meta-analysis performed on them. This study is based on 38 effect sizes and research instrument is checklist of meta-analysis.
    Results
    The study findings showed that the effect size of psychological interventions on control of Glycosylated haemoglonbin is 0.67 (p
    Conclusion
    according to Cohen’s chart, the effect size of both psychological and sport intervention on control of Glycosylated haemoglonin in patients with diabetes is medium. However, the effectiveness of sport interventions have been obtained more than the psychological intervention.
    Keywords: Diabetes, meta, analysis, Psychological interventions, Sport interventions, Glycosylated haemoglobine
  • Kourosh Sayehmiri, Abbass Sheykhi, Forghan Rabiei Fakhr, Alireza Yadegarazadi, Milad Azami Pages 217-224
    Background
    Patients with type 2 diabetes mellitus are more prone to depression. Prevalence of depression in the Iranian results of studies is different. Therefore, the present study aims to study the prevalence of depression in Iranian patients with type II diabetes mellitus.
    Methods
    This study is a systematic review based on PRISMA guideline for systematic reviews and meta-analyses study. Literature searches of, Scopus, MEDLINE, PubMed, Science Direct, Cochrane, EMBASE, Web of Science, Springer, Online Library Wiley, Google Scholar search engine and Iranians database for publications in Persian and English were conducted up to December 2015. Searches were performed by two researchers independently using standard keywords. Reviewers extracted data and assessed methodological quality in duplicate. Meta-analysis was performed using STATA, version 11.1 to combine data through Random Effects Model.
    Results
    Sixteen studies and 3,284 subjects with a mean age of 48.6 years were included in the analysis. The prevalence of depression in Iranian patients with type II diabetes was estimated 54.8% (95% CI: 43.5- 66.1). This range for males and females were calculated 32.2 %( 95% CI: 16.3-48.1) and 60% (95% CI: 46.4-73.7), respectively. The highest prevalence of depression was in the center of Iran (60%) and the lowest rate was in the west of Iran (38%).
    Conclusion
    Regarding to high prevalence of depression in patients with type II diabetes, Implementation of screening program for psychiatric disorders, especially depression as well as conducted psychiatric consultation routinely for diagnosis and treatment of depression in these patients it seems necessary.
    Keywords: Prevalence, Depression, Diabetes, Systematic Review, Meta, analysis, Iran
  • Hamed Mehdizadeh, Alireza Baraani* Pages 225-236
    Background
    Provide a health care service to the patients with diabetes provides useful information that could be used to identify, treatment, following up and prevention of diabetes. Explore and investigation of large volumes of data requires effective and efficient methods for finding hiding patterns in the data. The use of various techniques of data mining in particular Classification and Frequent patterns can be helpful.
    Methods
    This article is a narrative review. We searched keywords related to application of data mining in the field of diabetes, through related databases, in English language articles published from 2005 to 2015. Also related articles in the selected articles list have been analyzed.
    Results
    From the 2144 articles obtained in the initial search, 38 articles related to the subject of study, were selected. Several studies shown that classification and clustering algorithms, association rules and artificial intelligence are the most widely used data mining techniques for predict the risk of diabetes has been successfully used.
    Conclusion
    The important step in control of diabetes, use of the methods that could determine the possibility or lack of diabetes. According to studies conducted in this area seem to use data mining techniques to prevent, treat and discover the connection between diabetes and its risk factors, can lead to significant improvements in the field of diabetes research and provide better health care for this group of patients.
    Keywords: Clinical Data mining, Diabetes data mining, Diabetes
  • Mousa Khalafi*, Ali Asghar Ravasi, Fatemeh Shabkhiz, Mohammad Moradi, Yashar Zarei Pages 237-246
    Background
    Irisin was identified as a myokine secreted by exercise which plays an important role in energy metabolism and regulation of metabolic diseases such as diabetes. The aim of the present study is to investigate the effects of high intensity interval exercise (HIIE) and moderate intensity continuous exercise (MICE) on serum irisin and Subcutaneous UCP-1 in diabetic male rats.
    Methods
    In this study, 29 diabetic Wistar rats (12 week- age, 220-240 gr- weight) were assigned to 5 groups: immediately and 2 hours after high intensity interval exercise (HIIE0, HIIE2), immediately and 2 hours after moderate intensity continuous exercise (MICE0, MICE2) and control (C). Both MICE groups performed on the treadmill with intensity 60-65% vo2max for 40 minutes and both HIIE groups with intensity 90-95% vo2max in the 12 interval-one minute period and 1 minute rest intervals. ELISA was used to measure serum irisin and subcutaneous fat UCP-1. One-way ANOVA and Tukey post hoc test has used to data analysis, the level of significance has been considered at P≤0/05.
    Results
    Data analysis showed serum irisin levels in the HIIE0 group and subcutaneous fat UCP-1 in the HIIE2 significantly increased compared to the control group (p˂0/05). However, there was no significant difference between other research groups (P>0/05).
    Conclusion
    It seems high intensity of exercise had important roles in significant changes of serum irisin levels and subcutaneous fat UCP-1in diabetic rats.
    Keywords: High intensity interval exercise (HIIE), Moderate intensity continuous exercise (MICE), Serum irisin, Subcutaneous UCP, 1, Diabetic rats
  • Sayede Sahere Ghoreishi, Sajad Ahmadizad*, Dariush Sheikhol, Eslami Vatani, Farhad Azari Pages 247-257
    Background
    The purpose of this study was the investigation effect of gender on plasma glucose, insulin and insulin resistance index in response to acute endurance activity and subsequent recovery periods in healthy individuals.
    Methods
    Eight females and seven males 20-30 years old (females 22.37±1.50 and men 23.42±1.27 years old, female weight 55.50±8.14 men and 79.85±15.16 kg, women height 160.12 ± 4.18 men and 179.71±6.57 cm) voluntarily participated in this study. Subjects performed two control activities during two consecutive weeks. The implementation of the sessions was randomly determined for each subject. Exercise program consisted of 45 min acute endurance at 75% of maximum heart rate on the treadmill and subsequently the subject was in a sitting position for one clock recovery. Four blood samples (6 ml) before and immediately after exercise, as well as 1 and 24 hours after the activity was collected. Two-way analysis of variance for data analysis was used.
    Results
    Regardless of gender, effects of activity and recovery on plasma insulin and insulin resistance index was significant (p
    Conclusion
    acute endurance activity and recovery induce change in insulin resistance index but these changes were not related to gender.
    Keywords: Running on treadmill, Men, Women, Insulin resistance, Insulin, Glucose
  • Zahra Jafari, Neda Mehrdad, Farshad Sharifi, Hamid Haghani, Soghra Nikpour Pages 258-266
    Background
    Prevalence of diabetes increases along with aging. Due to various reasons, rate of falling in the aged suffering from diabetes is higher. Therefore, this study aims at determining factors relating falling of the aged suffering from type 2 diabetes.
    Methods
    A total of 60 years old or older with type 2 diabetes that referred to selected hospitals of Tehran University of Medical Sciences using continues method. Cases that had experienced falling during last year and controls that had no such experience were assigned to two separate groups. Questionnaire used in this study included demographic data and factors relating falling. Data obtained were analyzed using descriptive statistics, independent t- test, Chi square and logistic regression.
    Results
    Results showed that postural blood pressure (p=0.02) dizziness (p=0.05), fecal incontinency (p
    Conclusion
    Multivariate logistic regression illustrated that fecal incontinency and auditory disorder happened along with falling in the aged suffering from type 2 diabetes. Therefore, preventing falling must be considered in care plan for such groups of people.
    Keywords: Older adults, Diabetes mellitus type 2, Fall
  • Maryam Peimani, Camelia Rambod, Robabeh Ghodsi, Ensieh Nasli Esfahani* Pages 267-276
    Background
    The objective of the current study is to assess the effectiveness of Mobile Short Message Service (SMS) intervention on education of basic self-care skills in patients with type 2 diabetes. Moreover, we aimed to determine whether delivering individually-tailored educational messages can be more effective than general educational messages.
    Methods
    A total of 150 patients with diabetes type 2 were randomized into three groups: tailored SMS group, non-tailored SMS group, and the control group. Biochemical parameters including HbA1c, FBS, lipid profile were evaluated for the three groups at baseline and after 12 weeks. Moreover, self-care Inventory (SCI), Diabetes Management Self-Efficacy Scale (DMSES) and Diabetes Self -Care Barriers assessment scale for Older Adults (DSCB-OA) were completed. In the tailored SMS group, each person received 75% of their messages based on the top two barriers to adherence that they had experienced and reported in their scale. In the non-tailored SMS group, random messages were sent to every patient.
    Results
    After12 weeks, although HgA1c levels did not significantly change, significant decline was observed in FBS and mean BMI in both intervention groups. Mean SCI-R scores significantly increased and mean DSCB and DMSES scores significantly decreased in both tailored and non-tailored SMS groups. In the control group, mean SCI-R scores decreased and mean DSCB and DMSES scores significantly increased (P
    Conclusion
    Sending short text messages as a method of education in conjunction with conventional diabetes treatment can improve glycemic control and positively influence other aspects of diabetes self-care. According to our findings, sending SMS regularly in particular times appears to be as effective as sending individually tailored messages.
    Keywords: Diabetes type 2, Self, care, Education, Cellular phone, Text messaging